مرد از مُردن است .
زیرا زایندگی ندارد .مرگ نیز با مرد هم ریشه است.
زَن از زادن است و زِندگی نیز از زن است .
پسر ، « پوسْتْ دَر » بوده . کارِ کندن پوست جانوران بر عهده پسران بود و آنان چنین نامیده شدند.
پوست در، به پسر تبدیل شده است .
در پارسی باستان puthar پوثرَ و در پهلوی پوسَـر و پوهر و در هند باستان پسورَ است
در بسیاری از گویشهای کردی از جمله کردی فهلوی ( فَیلی ) هنوز پسوند « دَر » به کار می رود .
مانند « نان دَر » که به معنی « کسی است که وظیفه‌ی غذا دادن به خانواده و اطرافیانش را بر عهده دارد .»
حرف « پـِ » در « پدر » از پاییدن است .
پدر یعنی پاینده کسی که می‌پاید .
کسی که مراقب خانواده‌اش است و آنان را می‌پاید .
پدر در اصل پایدر یا پادر بوده است.
جالب است که تلفظ « فادر » در انگلیسی بیشتر به « پادَر » شبیه است تا تلفظ «پدر»
خواهر ( خواهَر ) از ریشه «خواه » است
یعنی آنکه خواهان خانواده و آسایش آن است.
خواه + ــَر یا ــار . در اوستا خواهر به صورت خْـوَنگْهَر آمده است .
بَرادر نیز در اصل بَرا + در است .
یعنی کسی که برای ما کار انجام می‌دهد.
یعنی کار انجام‌دهنده برای ما و برای آسایش ما .
و در اخر مادر
« مادر » یعنی « پدید آورنده‌ی ما
