اگرچه همه بزرگان و گذشتگان ، تاکید ویژه ای دارند براینکه هرگز افسوس نباید خورد
اما به نظرم یاد آوری گذشته اگر با نگاه تاسف خوردن نباشد
و مبنا برای درس گرفتن و جلوگیری از تکرار اشتباه باشد
نه تنها اشکالی ندارد و بی ضرر است بلکه میتواند سود آور و مفید باشد
من افسوس اینرا میخورم که اگرروزانه یک یا چند ساعت مطالعه کرده بودم
و طی چهار دهه از سنم که توان خواندن را داشتم ، روزانه خوانده بودم
الان این همه کتاب نخوانده نداشتم
حتی اگر پراکنده ونامرتب می خواندم
الان خیلی اطلاعات داشتم
الان در خصوص تاریخ بشریت ، اطلاعات کاملی داشتم
میتوانستم مبدا و منشا انسان را بدانم
اما افسوس که نشد
بزرگترین آرزوئی که من دارم این است که:
بتوانم همه کتاب های کتابخانه الکترونیکی ام را بخوانم
