برخى گویند:
نامه کوفیان به وسیله عبد الله بن مسمع همدانى و عبد الله بن وال براى امام فرستاده و به آن دو دستور دادند،
نامه را با سرعت به آن حضرت برسانند.
پس آن دو با شتاب برفتند تا در دهم ماه رمضان به مکه وارد شدند و نامه را به امام تسلیم کردند،
مردم کوفه دو روز پس از فرستادن نامه مزبور،
قیس بن مسهر صیداوى
عبد الرحمن بن عبد الله بن شداد ارحبى
و عمارة بن عبد الله سلولى
را همراه با صد و پنجاه نامه که هر یک از آنها امضاى یک یا دو یا چهار نفر را داشت نزد امام (ع) روانه ساختند.
هر چند که امام (ع) به هیچ یک از آنان پاسخ ندادند و سکوت کردند،
اما همچنان نامه هاى بسیارى براى او ارسال مىشد،
و در یک روز ششصد نامه به دست آن حضرت رسید،
و این امر همچنان ادامه داشت تا آنجا که جمع نامه هاى وارده به دوازده هزار مىرسد.
سپس دو روز دیگر سپرى شد.
هانى بن هانى سبیعى و سعید بن عبد الله حنفى را که آخرین فرستادگان کوفیان بودند
روانه مکه ساختند و نامه اى به وسیله آن دو به این شرح براى امام ارسال داشتند:
بسم الله الرحمن الرحیم:
نامه اى است به حسین بن على (ع) از جانب شیعیان آن حضرت از مؤمنین و مسلمین.
اما بعد، اى امام
هر چه زودتر به نزد ما بیایید که مردم در انتظار شمایند
و اندیشه اى جز تو ندارند.
پس با شتاب، و باز هم با شتاب به سوى کوفه حرکت کنید، با شتاب، با شتاب، والسلام.
همچنین
شبث بن ربعى تمیمى
حجار بن ابجر عجلى
یزید بن حارث بن یزید بن رویم شیبانى
عزرة بن قیس احمسى
عمرو بن حجاج زبیدى
محمد بن عطارد بن حاجب بن زراره تمیمى
نامه اى نوشتند و با همان گروه براى آن حضرت ارسال داشتند بدین مضمون:
پس از حمد و سپاس به درگاه خداوندى،
باغها سرسبز و میوهها رسیده اند.
پس هرگاه مایل باشید به سوى ما بیایید که لشگر بسیار و مجهز جهت یارى شما آماده اند،
سلام و رحمت خداوند و برکات او بر شما و بر پدر بزرگوارت باد.
در روایت دیگر چنین آمده است که اهالى کوفه در نامه هاى خود که به آن حضرت ارسال داشتند یادآور شده بودند:
صد هزار شمشیر نزد ما آماده است، پس بىدرنگ به سوى کوفه حرکت کنید .
فرستادگان مردم کوفه یکى پس از دیگرى نزد آن حضرت گرد آمدند.
امام حسین (ع) از هانى و سعید اخبارى را جویا شدند و گفتند: به وسیله چه کسانى نامه شما نوشته شده است؟
آن دو گفتند: اى فرزند رسول خدا، کسانى که این نامه را ارسال داشته اند عبارتند از:
شبث بن ربعى
حجار بن ابجر
یزید بن حارث بن یزید بن رویم
عزرة بن قیس، عمرو بن حجاج
محمد بن عمیر بن عطارد.
(هر چند که این عده از افراد مشهور کوفه بودند،
اما هیچ یک به عهد خود وفا نکردند و بر خلاف وعده هاى خود بر علیه آن حضرت قیام کردند و با امام ع جنگیدند).
سپس امام حسین (ع) از جاى خود برخاست
و بین رکن و مقام دو رکعت نماز به جاى آورد و از خداى در این مورد طلب خیر کرد.
سرانجام نامه اى به وسیله هانى بن هانى و سعید بن عبد الله براى اهالى کوفه فرستادند.
مضمون نامه چنین بود:
بسم الله الرحمن الرحیم
نامه اى است از حسین بن على ع به گروه بسیار مؤمنین و مسلمین
اما بعد
نامه هاى شما را آخرین فرستادگان شما یعنى هانى و سعید براى من آوردند.
آنچه که براى من شرح داده و یادآور شده اید دریافتم.
سخن اکثریت شما این بود که:
براى ما امام و پیشوایى نیست و گفته اید که به سوى شما حرکت کنم،
و به این وسیله خداوند ما را بر حق و هدایت گرد آورد،
و من هم اکنون برادر و پسر عمو و کسى که در خاندانم مورد اطمینان بوده،
یعنى مسلم بن عقیل را به سوى شما گسیل مىدارم.
چنانچه وى در گزارش خود اطلاع دهد
که اکثریت مردم و افراد آگاه و صاحب نظر بر آنچه که در نامه هاى شما آمده و فرستادگان شما گفته اندمطابق باشد،
انشاء الله تعالى به زودى به نزد شما خواهم آمد.
به جان خودم سوگند،
امام و پیشوا کسى است که در میان مردم به کتاب خدا حکم کند و رفتارش توأم با عدل و داد باشد.
از دین حق پیروى، و خود را در آنچه مربوط به خدا و رضاى اوست نگهدارى کند.
و السلام.
برگرفته از کتاب سیره معصومان، ج 4، ص 11۰ـ سید محسن امین
