خدایا: مرا ازاین فاجعه پلید "مصلحت پرستی" که چون همه گیر شده،
وقاحتش از یاد رفته
و بیماریی شده که از فرط عمومیتش، هر که از آن سالم مانده، بیمار می نماید
مصون بدار،
تا: "به رعایت مصلحت، حقیقت را ذبح شرعی نکنم".
خدایا: قناعت، صبر و تحمل را از ملتم باز گیر و به من ارزانی دار.
خدایا: این خورده بین حسابگر مصلحت پرست را که بر دو شاه بال "هجرت" از "هست"، و "معراج" به "باشد"
بندهای بیشمار می زند
در زیر گامهای این کاروان شعله های بیقرار شوق، که در من شتابان می گذرد، نابود کن!
بکش، یا چندان برکش،
تا خود خواهی دیگران را احساس نکنم و از آن در رنج نباشم.(آمین یا ربالعالمین)
