خدایا: رحمتی کن تا ایمان، نام و نان برایم نیاورد،
قوتم بخش تا نانم را، و حتی نامم را در خطر ایمان افکنم،
تا از آنها باشم که پول دنیا را می گیرند و برای دین کار می کنند،
نه آنها که پول دین می گیرند و برای دنیا کار می کنند.
خدایا همواره تو را سپاس می گذارم
که هر چه، در راه تو و در راه پیام تو،پیش تر می روم و بیشتر رنج می برم، آنها که باید مرا بنوازند، می زنند،
آنهاکه باید همگامم باشند، سد راهم می شوند،
آنها که باید حق شناسی کنند،حق کشی می کنند،
آنها که باید دستم را بفشارند، سیلی می زنند،
آنها که باید در برابر دشمن دفاع کنند، پیش از دشمن حمله می کنند
و آنها که باید در برابر سمپاشی های بیگانه، ستایشم کنند، تقویتم کنند، امیدوارم کنند و تبرئه ام کنند، سرزنشم می کنند
،تضعیف می کنند،نومیدم می کنند،متهمم می کنند،
تا در راه تو از تنها پایگاهی که چشم یاریی دارم و پاداشی،نومید شوم، چشم ببندم،رانده شوم....
تا تنهاامیدم تو شود،
چشم انتظارم تنها به روی تو بازماند
تنها از تو یاری بطلبم،
تنها از تو پاداش گیرم،
در حسابیکه با تو دارم،شریکی دیگر نباشد،
تا تکلیفم با تو روشن شود،
تا تکلیفم با خودم معلوم گردد،
تا حلاوت اخلاص را که هر دلی اگر اندکی چشید،هیچ قندی درکامش شیرین نیست بچشم.
خدایا:اخلاص!اخلاص!
