آی مردم ، دارم داد می زنم
فریاد می کنم که من خسته ام
این وبلاگ دلیلی شده تا دلتنگی هایم را بنویسم
تا گیری پیدا میکنم ، می نویسم
ببخشیدم اگر بی پروا هستم
اگر زشت می نویسم
اگر ادبیات را رعایت نمی کنم
اگر زیبا نمی نویسم
بخدا دارم منفجر می شوم
کاش نمی دیدم
کاش نمی فهمیدم!!!
بازهم می گویم:
ادعائی ندارم
من یک انسان هستم
حتی معمولی تر از معمولی
نرمال هم نیستم
چون زندگیم مثل بقیه نیست
اما درد می کشم
کمکم کنید
کمک
درد بی عدالتی و ظلم ، گلویم را می فشرد
درد تبعیض و پارتی بازی ، آزارم می دهد
درد دور زدن قانون
درد اجرای قانون برای فقط برای دیگران
درد وتوی قانون برای خودی ها
سینه ام را تنگ کرده است
کاش راهی پیدا می شد
کاش میتوانستم آرام باشم
آرامش ، گم شده همیشگی من است
