هیچوقت به این اندیشیده ایم که اگر بخواهیم رزومه شخصی ، کاری و علمی و غیرو خودمان را بنویسیم . چقدر متن مان کوتاه و حقیر میشود
وقتی قلم را بدست می گیریم تا بنویسم
در ذهن ، غوغائی بپا میشود
ولی وقتی در حال نوشتن هستیم و یا در پایان نوشتن، متن بسیار حقیر است
چیزی برای نوشتن نیست
در تاریخی بدنیا آمده ایم
مدرسه رفته ایم
رفتیم دانشگاه و سربازی(یا سربازی تنها)
بعد کار و ازدواج و ...............
نکته برجسته اش خیلی کم است
متن ، خیلی بلند نخواهد بود
کوتاه ومختصر!!!!
پس من در پنج دهه عمرم چه کرده ام؟
حرفی برای نوشتن ندارم
مقداری حرف اضافه و رویاها و تفکراتی که شاید مانند افکار من ، خیلی هم مردم پسند نباشد
این میشود همه رزومه شخصی من!!!!!
چقدر کاری نکرده ام
چقدر مفید نبوده ام
چقدر بی سوادم (در ه مه حوزه ها)
خوبی هایم هم اگر بنویسم ریا میشود!!!!( هه هه هه )
دیدید ، رزومه ام تمام شد
این همه طول زندگیم بود
عرضی هم ندارم که اگر داشتم متن رزومه ام سنگین تر و وزین تر میشد!!
حالا فقط امضاء مانده
البته همان متن سخیف را هم کسی نخواهد خواند!!!
پایان
