دوستی از عشق عمیق تر است.
زیرا عشق می‌تواند پایان بپذیرد،
دوستی هرگز پایان نمی‌گیرد.
عشق مقید و متعهد می‌کند،
دوستی آزادی می‌دهد.
عشق می‌تواند کسی را برده کند،
دوستی ارباب کسی نمی‌شود.
عشق محدودیت می‌شود
زیرا عشاق اصرار دارند که دیگری نباید عاشق کسی دیگر شود.
اما دوستی چنین اصراری ندارد.
یک انسان می‌تواند هزاران دوست داشته باشد.
به همین دلیل دوستی در نهایت برترین راه برای بردن ما به سوی معنویت می‌شود.
کسی که با همه دوست است دیر یا زود به خدا خواهد رسید.