محله ی ما
آخر دنیاس
خوش بختی این جا
شکلِ یه رؤیاس.
مردای محل دارن آب می شن روی زرورق
پسرها دارن له می شن پای بساطِ عرق
زنای محل تو رؤیاشون یه النگو دارن
دخترا همه ، امیر ارسلان آرزو دارن
محله ی ما
آخر دنیاس
خوش بختی این جا
شکلِ یه رؤیاس.
ما بیخ دیواری رج می زنیم تو کوچه های تنگ
گل کوچیک بازی می کنیم روی فرشی از سُرنگ.
رؤیامون فقط داشتنِ چن تایی کبوتره
یا یه بادبادک که ما رو از این محل ببره
محله ی ما
آخر دنیاس
خوش بختی این جا
شکلِ یه رؤیاس.
اگه یه روزی گذرت افتاد به محلِ ما
اگه یه روزی پا گذاشتی توی این کوچه ها
برامون چن تا رؤیای تازه با خودت بیار !
دستی که دنیای نو بسازه با خودت بیار !
محله ی ما
آخر دنیاس
خوش بختی این جا
شکلِ یه رؤیاس.
