در اواخر دوره ای که پرتغالی ها و شاید هم انگلیسی ها
مناطق جنوبی ایران را اشغال کرده بودند
و بعد از توافقات انجام شده جهت خروج این نیروها از ایران
و درزمان جمع کردن ارودگاه نیروهای نظامی
در روز آخر
آشپز اردوگاه برای آخرین مرتبه غذائی نیروها
همه آن چیزی که در انبار داشت را برداشت و ذائی اماده کرد
درزمان سرو غذا ، فرمانده اردوگاه از آشپزخانه پرسید:
این غذا چیست؟
آشپز توضیحاتی داد
فرمانده گفت: آش که نه
و بدین ترتیب اشکنه غذای محبوب فقرا که ترکیبی از پیاز و روغن و آب است متولد شد
البته این یک روایت از نحوه ی بوجود آمدن اشکنه است اما روایات دیگری هم هست از جمله روایت زیر:
اِشْکِنه یکی از غذاهای ایرانی از نوع خوراک است که به صورت معمول با نان میل می‌شود. این غذا تاریخچه‌ای طولانی دارد
و ابتدا درنواحی خراسان طبخ شده‌است. هم اکنون نیز در میان مردم مشهد و دیگر شهرهای خراسان طرفدار زیادی دارد.
اشکنه سوپ یا روغن‌آبی است از آرد، سبزی و پیازداغ.
این خوراک دارای گونه‌های مختلف است و در میان افراد گوناگون به روش‌های مختلف پخته می‌شده است.
- إشکنه اوجز
- إشکنه اودوغ
- إشکنه پیاز
- اشکنه سیب زمینی پیاز
در تمام انواع اشکنه‌ها ابتدا پیاز خورد شده در روغن سرخ می‌شود و سپس دیگر مواد به آن افزوده می‌شود.
برای تهیهٔ اشکنه پیاز ابتدا پیازهای خلال شده را سرخ کرده تا طلایی شود. سپس مقداری شنبلیله خشک شده را به پیازها
می‌افزاییم و تفت می‌دهیم. مقداری زردچوبه و نمک به آن اضافه نموده و بس از افزودن آب به آن در قابلمه را می‌بندیم تا
پخته شود. این غذا معمولاًبصورت تلیت کردن نان در آن سرو می‌شود.
اشکنهٔ پیاز سیب‌زمینی از رایج‌ترین انواع اشکنه است. پس از طلایی شدن پیازها به تعداد هر نفر دو عدد سیب زمینی خورد
شده را اضافه می‌کنیم و بعد ادویه و زردچوبه و سپس آب را به آن اضافه می‌کنیم در قابله را می‌بندیم تا با حرارت کم نیم
ساعت جوش بخورد. اشکنه بطورکلی نیاز به گوشت مرغ یا هیچ نوع گوشتی ندارد و در واقع این یک غذای گیاهی است و از
کهن‌ترین غذاهای رایج در ایران است
