استاد سید محمّدمهدی میرباقری:

«وقتی سال نو می‌شود و بهار می‌‌شود، یک سال جدید آمده است و یک سال هم رفته است.
در روایات آمده: هر شب و روزی که می‌آید، ندا می‌دهد و می‌گوید: من دیگر تکرار‌شدنی نیستم. بهره خودت را از من ببر. فردا شب، فردا شب است. نگو من فردا شب، نمازشب می‌خوانم! من دیگر نیستم! من روز قیامت که شهادت می‌دهم، صفحه وجود من از نور نافلهٔ شبِ تو خالی است.
سال به‌طریق‌اولی وقتی که رفت دیگر برنمی‌گردد. امسال هم که آمد دیگر برگشتنی نیست.
بنابراین همان‌طور که دستور داده‌اند که هر شبانه‌روز، خودتان را به حساب و کتاب بکشید، باید یک مراقبه‌ای هم نسبت به سال گذشته داشته باشید. این بوته‌ای که من در خانه‌ام داشتم، خشک شد، دوباره الآن گل داده است. من در این یک سال چه کرده‌ام؟ حساب و کتابی از خودش بکشد و نسبت به امسالش با خدای متعال عهدها و قرارهایی ببندد و از نفْس خودش تعهداتی بگیرد. امسال باید در وادی حق یک قدم جلو برویم؛ عالم‌تر و متقی‌تر و خداشناس‌تر و خدوم‌تر شویم و عیب‌های ما کم شود. فرمود: کسی که دو روزش مساوی است ضرر کرده است.حالا کسی که دو سالش مساوی است، چطور؟ فرمود: کسی که امروزش از دیروزش بدتر است، ملعون است و از رحمت خدا دور است. کسی که امسالش از پارسالش بدتر شود، چه؟
یک محاسبه‌ای از خودمان بکنیم ببینیم پارسالمان بهتر از سال قبل بوده و عیب‌های ما کجا بوده است؟ اگر انسان، اهل مراقبه و محاسبه نباشد، همه عالم هم معلم شوند، هیچ چیز دست او را نمی‌گیرد. معلم مثل طبیب است، نسخه را می‌دهد، باید خود شما دارو را مصرف کنی و خودت مراقب احوال خودت باشی.
بنابراین در امسال که سال جدیدی است، باید برای خودمان برنامه‌ریزی جدیدی داشته باشیم و برنامه‌ریزی‌های ما خیالی هم نباشد، با واقعیت منطبق باشد؛ ولی برنامه روبه‌پیش باشد. در باطن، ظاهر و در معنویاتمان و در همه چیزمان باید تصمیم بگیریم عیب‌های گذشته مرتفع شود، در سال آینده ان‌شاءالله این عیب‌ها برطرف شود. سعی کنیم امسال ما بهتر از سال گذشته ما باشد. صحیح نیست انسان دوسالش مثل هم باشد؛ نماز ، روزه و شب‌زنده‌داری امسال با سال قبل باید فرق داشته باشد؛ زبانش و گوشش باید فرق کند.
اگر هر کاری که می‌کرده، در سال بعد هم انجام دهد، پس این عمر را خدا برای چه داده است؟»