من درد تورا ز دست آسان ندهم
دل برنکنم ز دوست تا جان ندهم
از دوست به یادگار دردی دارم
کان درد به صد هزار درمان ندهم
تا با غم عشق تو مرا کار افتاد
بیچاره دلم در غم بسیار افتاد
بسیار فتاده بوده اندر غم عشق
اما نه چنان زار که این بار افتاد
-------------
شعر: حضرت مولانا
خدایا:
من همانی هستم که وقت و بی وقت مزاحمت میشوم!!!
اصلا هم مهم نیست کجا و کی!!!
البته بیشتر مواقع ، وقتی گیر می افتم و راه چاره ای به ذهنم خطور نمی کند!!
همانی که وقتی دلش می گیرد و بغش می ترکد ، می آید سراغت!!!
و با گریه فریاد می زند که چرا مرا آفریدی؟
چرا مرا نگه داشتی؟
برای چه؟
برای عذاب دادن؟
برای آنکه آئینه عبرت دیگران باشم؟
راستی نکند تو خدای ، گریه هستی؟!!!
من همانی هستم که همیشه دعاهای عجیب و غریب می کند!!
چشم هایم را می بندد و می گوید:
من این ها سرم نمی شود
باید دعاهایم مستجاب شود!!!!
همانی که خیلی وقت ، لج می کند
و بد و بیراه می گوید و خودش را به نفهمی و کوچه علی الچپ می زند!!!
و مثل بچه ها ، گناه می کند تا لجت را در بیاورد!!!
ناشکری می کند و سرکوفت می زند!!!
متلک می اندازد و وعده های برحقت را به سخره می گیرد!!
می گوید: خیلی خدائی و حرفهایت درست است!!!
من به بندگانت لطف کردم
کرم کردم
اما تو ، فقط ادعا می کنی!!!
پس کجاست لطف و کرم وخدائی تو؟!!!
گاهی هم خودش را برایت لوس می کند
راستش را بخواهی خودم می دانم ، تنها تکیه گاهم تو هستی
و بی تو هیچم
احساس پوچی می کنم وقتی با لجبازی از تو دور میشوم!!!
من همانی هستم که نمازهایش یکی در میان قضا میشود
و کلی روزه نگرفته دارد
همانی که دین را به قدر فهم خودش قبول دارد و تفسیر می کند!!!
همانی که خیلی وقت ها پشت سر مردم حرف می زند
غیبت می کند
تهمت می زند
گناه می کند
با چشم
با گوش
با دست
با پا
با زبان
نه ، اصلا کوتاهی نمی کند در معصیت!!
گاهی هم بد جنس میشود
و گاهی هم خودخواه
گاهی ظالم
و گاهی متکبر
یادت آمد!! من کی هستم!!
آری من همان انسان سر به هوائی هستم که فقط خودش را مستحق لطف می داند
خودش را برتر از همه می داند
و ادعا دارد که :اصلا جهان را برای او آفریده ای!!
آری من همانی هستم که همه طول و عرض زندگیم برای تو ، ثانیه هم نشده!!!
اما همین هم پر بوده از گناه پشت گناه پشت گناه!!!
حواست به من هست؟
من تنها هستم
تنها ترین تنها!!!
رهایم نکن ، حتی آنی و کمتر از آنی!!!
خدایا بینائی ده که در چاه نیفتم
دانائی ده که در راه نمانم
بنمای رهی که ره نماینده توئی
بگشای دری که در گشاینده توئی
من دست به هیچ دستگیری ندهم
کایشان همه فانی و پاینده توئی
دلم برای کسی تنگ است ، که دل تنگ است.
دلم برای کسی تنگ است ، که طلوع عشق را به قلب من هدیه می دهد.
دلم برای کسی تنگ است ، که با زیبایی کلا مش مرا در عشقش غرق می کند.
دلم برای کسی تنگ است ، که تنم آغوشش را می طلبد .
دلم برای کسی تنگ است ، که دستانم دستان پر مهرش را می طلبد.
دلم برای کسی تنگ است ، که سرم شانه هایش را آرزو دارد.
دلم برای کسی تنگ است ، که گوشهایم شنیدن صدایش را حسرت می کشد .
دلم برای کسی تنگ است ، که چشمانم ، چشمانش را می طلبد .
دلم برای کسی تنگ است ف که مشامم به دنبال عطر تن اوست.
دلم برای کسی تنگ است ، که اشکهایم را دیده.
دلم برای کسی تنگ است ، که تنهاییم را چشیده.
دلم برای کسی تنگ است ، که سرنوشتش همانند من است.
دلم برای کسی تنگ است ، که دلش همانند دل من است.
دلم برای کسی تنگ است ، که تنهاییش تنهایی من است.
دلم برای کسی تنگ است ، که مرهم زخمهای کهنه است.
دلم برای کسی تنگ است ، که محرم اسرار است.
دلم برای کسی تنگ است ، که راهنمای زندگیست.
دلم برای کسی تنگ است ، که قلب من برای داشتنش عمرها صبر می کند.
دلم برای کسی تنگ است ، که دوست نام اوست.
دلم برای کسی تنگ است ، که دوستیش بدون (( تا )) است.
دلم برای کسی تنگ است ، که دل تنگ دل تنگی هایم است.
دلم برای کسی تنگ است!!!
برادر جان،نمی دونی چه دلتنگم
برادر جان نمی دونی چه غمگینم
نمی دونی،نمی دونی برادرجان گرفتار کدوم طلسم و نفرینم
نمی دونی چه سخته دربدر بودن
مث طوفان همیشه در سفر بودن
نمی دونی،برادرجان نمی دونی چه تلخه وارث درد پدر بودن
دلم تنگه،برادرجان
برادرجان دلم تنگه...
دلم تنگه از این روزهای بی امید
از این شبگردی های خسته و مایوس
از این تکرار بیهوده دلم تنگه
همیشه یک غم ویک دردویک کابوس
دلم تنگه،برادرجان
برادرجان دلم تنگه...
دلم خوش نیست،غمگینم برادرجان
از این تکرارِ بی رؤیا و بی لب خند
ه تنهاییِ غمگینیست که غیر از من
همه خوشبخت و عاشق،عاشق و خرسند!!
به فردا دلخوشم شاید که با فردا
طلوع خوبِ خوشبختیِ من باشه
شبو با رنج تنهایی من سر کن
شاید فردا روز عاشق شدن باشه
دلم تنگه برادر جان
برادرجان،دلم تَنگه
--------
ترانه سرا:ایرج جنتی عطائی
دلم آرام نیست
طوفانی هم نیست!!!
اما لذتی نمی برم
از هیچ چیز و هیچ کس و هیچ اتفاقی!!!
دچار روز مرگی شده ام
کارهای تکراری
آدم های تکراری!!!
متعجب میشوم از آدم هائی که با هر اتفاقی به عرش می رسند
ویا با هر تلخ کامی به فرش میخورند!!
درکشان نمی کنم
نمی فهمم شان
نه حالا
و نه در گذشته
احساس ناخوشایندیست
راه حلی دارید!!!!!؟؟
بخدا ناشکری نمی کنم
خوب خوبم
خداراشکر زندگیم می گذرد
کسالتی هم ، هی نیست
اگر هم هست ، قابل تحمل است!!!
اما دلم شاد نیست
شاد نیستم
شاید دلزده هستم
از خودم
از کارم
از اوضاع کشور
از وضعیت مردم
دلم خوش نیست ، غمگینم
دل آدم ...
چه گرم می شود گاهی ساده...
با یک دلخوشی کوچک...
به یک احوالپرسی ساده...
به یک دلداری کوتاه ...
به یک "تکان سر"...یعنی...تو را می فهمم...
به یک گوش دادن خالی ...بدون داوری!
به یک همراه شدن کوچک ...
به حتی یک همراهی کردن ممتد آرام ...
به یک پرسش :"روزگارت چگونه است ؟"
به یک دعوت کوچک به صرف یک فنجان چای !
به یک وقت گذاشتن برای تو...
به شنیدن یک "من کنارت هستم "...
به یک هدیه ی بی مناسبت ...
به یک" دوستت دارم "بی دلیل ...
به یک غافلگیری:به یک خوشحال کردن کوچک ...
به یک نگاه ...
به یک شاخه گل...
دل آدم گاهی ...چه شاد است ...
به یک فهمیده شدن ...درست !
به لبخند!
به یک سلام !
به یک تعریف به یک تایید به یک تبریک ...!!!
و ما چه بی رحمانه این دلخوشی های کوچک و ساده را از هم هم دریغ میکنیم
و تمام محبت و دوست داشتن مان را گذاشته ایم کنار
تا به یک باره همه آنها را پس از مرگ نثار هم کنیم
