وقتى مردم کوفه از مرگ معاویه آگاه شدند و دانستند که امام حسین (ع) با یزید بیعت نکرده است،
بیدرنگ درباره یزید به جستجو پرداختند.
آنگاه بر در خانه سلیمان بن صرد خزاعى گرد آمدند.همین که اجتماع آنان کامل شد،
سلیمان برخاست و به ایراد سخن پرداخت.
وى در پایان گفتار خود گفت:
شما اطلاع یافته اید که معاویه به هلاکت رسیده و به سوى پروردگار رفته است تا به سزاى اعمال خود برسد.
فرزندش یزید به جاى او به حکومت رسیده است.
حسین بن على ضمن مخالفت با او و بدان جهت که از چنگال طاغوتیان آل ابو سفیان اموى در امان باشد رهسپار مکه شده است.
شما که از شیعیان او و قبلا نیز از پیروان پدرش بوده اید،امروز نیازمند یارى شماست.
چنانچه مىدانید و آماده هستید وى را یارى دهید و با دشمنانش به مبارزه پردازید،
به آن حضرت بنویسید و آمادگى خود را جهت دعوت به کوفه اعلام دارید.
اما چنانچه از پراکندگى و سستى در یارى او بیم دارید، وى را فریب ندهید.
همه یک صدا گفتند:
ما با دشمن او خواهیم جنگید و در راه او جانفشانى و خود را فداى او خواهیم کرد.
بدین ترتیب اهالى کوفه نامه اى براى حسین بن على (ع) نوشتند
و به وسیله عدهاى همراه با ابو عبد الله جدلى ارسال داشتند .نامه مزبور به این شرح بود:
بسم الله الرحمن الرحیم،
نامه اى است به حسین بن على از
سلیمان بن صرد
مسیب بن نجبه
رفاعة بن شداد بجلى
حبیب بن مظاهر
و عبد الله بن وال
و شیعیان او از مؤمنین و مسلمین از اهالى کوفه.
سلام بر تو
اما بعد، سپاس خداوندى را که دشمن سرکش و ستمکار و دشمن پدر شما را در هم شکست و نابود کرد.
دشمنى که به این امت یورش برد و به ستمکار خلافت و زمامدارى آنان را به چنگ خود درآورد،
و اموال آنان را به زور بگرفت و بى آنکه رضایت آنان را فراهم آورد،خود را فرمانرواى آنان کرد.
نیکان و برگزیدگان آنان را بکشت،
و بدکاران و اشرار را به جاى نهاد،
و مال خدا را دست به دست در میان گردنکشان و ثروتمندان قرار داد.
همچنان که قوم ثمود از رحمت خدا دور گشتند، دورى و نابودى نیز بر او باد.
شما خود مىدانى که براى ما پیشوایى نیست.
پس به سوى ما روى آور.
امید است که خداوند به وسیله تو افراد ما را به گرد هم فراهم آورد و به سوى حق راهبرى فرماید.
اینک نعمان بشیر در قصر فرماندارى اقامت کرده است،
و ما هرگز در جمع او شرکت نکرده و در نماز جمعه و عید با او همراهى نمىکنیم.
چنانچه ما بدانیم که شما به سوى کوفه حرکت خواهى کرد،
او را از شهر کوفه بیرون ساخته،
و انشاء الله تعالى او را به شام خواهیم فرستاد.
درود و رحمت خداوند بر تو اى فرزند رسول الله (ص) و بر پدر ارجمند تو باد.
و لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظیم.
برگرفته از کتاب سیره معصومان، ج 4، ص 11۰ـ سید محسن امین
