ساعت دو شب است که با چشم بی رمق
چیزی نشسته ام بنویسم بر این ورق
چیزی که سال هاست تو آن را نگفته ای
جز با زبان شاخه گل و جلد زرورق
هر وقت حرف می زدی و سرخ می شدی...
هر وقت می نشستی به پیشانی ات عرق...
من با زبان شاعری ام حرف می زنم
با این ردیف و قافیه های اجق وجق
این بار از زبان غزل کاش بشنوی
دیگر دلم به این همه غم نیست مستحق
من رفتنی شده ؛ تو زبان باز کرده ای
آن هم فقط همین که : برو در پناه حق
--------------
مرحوم نجمه زارع
کاش میشد بچگی را زنده کرد
کودکی شد کودکانه گریه کرد
شعر قهرقهر تا قیامت را سرود
آن قیامت که دمی بیشتر نبود
فاصله با کودکیهامان چه کرد؟
کاش میشد کودکانه گریه کرد
همه روزه روزه بودن همه شب نماز کردن
همه ساله حج نمودن سفر حجاز کردن
زمدینه تا به کعبه سرو پا برهنه رفتن
دولب از برای لبیک به وظیفه باز کردن
به مساجدو معابد همه اعتکاف جستن
ز ملاهی و مناهی همه احتراز کردن
شب جمعه ها نخفتن به خدای راز گفتن
ز وجود بی نیازش طلب نیاز کردن
به خدا که هیچکس را ثمر آنقدر نباشد
که به روی ناامیدی در بسته باز کردن
------------
شیخ بهائی
نمى دانم چه مى خواهم خدایا
به دنبال چه مى گردم شب و روز
چه مى جوید نگاه خسته من
چرا افسرده است این قلب پرسوز
ز جمع آشنایان مى گریزم
به کنجى مى خزم آرام و خاموش
نگاهم غوطه ور در تیرگى ها
به بیمار دل خود مى دهم گوش
گریزانم از این مردم که با من
به ظاهر همدم و یکرنگ هستند
ولى در باطن از فرط حقارت
بدامانم دو صد پیرایه بستند
ازاین مردم که تا شعرم شنیدند
برویم چون گلى خوشبو شکفتند
ولى آن دم که در خلوت نشستند
مرا دیوانه اى بدنام گفتند
دل من اى دل دیوانه ى من
که مى سوزى از این بیگانگى ها
مکن دیگر ز دست غیر فریاد
خدا را بس کن این دیوانگى ها
-----------------
شاعر فروغ فرخزاد
دل یه او دادم بگفتا دست ودلبازی مکن
گفتم ای جانا قبولش کرده طنازی نکن
گفت این قلب ترک خورده نمی آید به کار
مال خود بردار و پیشم قصه پردازی مکن
گفتمش تو اولین و آخرین دلدارمی
خواهشا در راه عشقم سنگ اندازی مکن
گفت این دل پیش از این صد دست را چرخیده استخیلی هم نباید باهوش باشی
فقط لازم است کمی درنگ کنی
اصلا درنگ هم نکنی ، روزگارت یادت می دهد
زمانه ، رمانه دورنگی و دوروئی است!!!
باید بلد باشی تا به گونه ای حرف بزنی که هیچوقت نتوانند مچت را وا کنند!!!
باید مثل آفتاب پرست هزار رنگ باشد
و هر دم یک رنگ
آنوقت بسته به شرایط رنگ عوض می کنی
بسته به منافعت ، حرفت را حاشا می کنی
حتی قسم هم میخوری که من نگفته ام
یا اگر گفته ام ، منظور فلان بوده و بهمان
زمانه زمانه دورنگی نیست
زمانه هزار رنگیست!!!
اگر بتوانی ، می مانی
ورنه محکوم به فنا هستی!!!
انتخاب با خودت
البته میتوانی هزار رنگ باشی
متدین هم باشی
دیندار هم باشی
اذان نگفته ، وضو بسازی برای نماز
تسبح بچرخانی
انگشتر فلان به دست کنی
حتی به هریک از انگشتانت ، انگشتری بیاویزی
ساده هست ، نه!!!
ولی من نتوانستم
متاسفانه محکوم به فنا هستم
آماده میشوم تا به نیستی برسم
من به گلدان غم تنهایی
گل میخک دارم
میخک سرخ قشنگ و زیبا
بهر تو کاشتمش
تا به تو هدیه دهم
گل تنهایی را
ابر را گفتم، آبش را ده
باد را بهر نوازش چه سفارش کردم
تا به آن بوسه زند
بوسه‌های آرام،
همچو پروانه به گل
گر به آن بوسه زنی
با تو سخن خواهد گفت
این گل میخک من
حرفهایی دارد
که از آن بی‌خبری
ناله‌هایی دارد
همه از دربه‌دری
به سراغ من اگر می‌آیید
این گل میخک را
به شما هدیه دهم یادگاری
یک گل سرخ قشنگ و زیبا
بسپارید به خاطر گل ما را
گل میخک تنهاست
من سفر خواهم رفت؛
سفری طولانی
گل میخک تنهاست
------------
نویسنده:
عزیزاله کاشانیان
ز خاک من اگر گندم برآید
از آن گر نان پزی مستی فزاید
خمیر و نانبا دیوانه گردد
تنورش بیت مستانه سراید
اگر بر گور من آیی زیارت
تو را خرپشته ام رقصان نماید
میا بی دف به گور من ای برادر
که در بزم خدا غمگین نشاید
زنخ بربسته و در گور خفته
دهان افیون و نقل یار خاید
بدری زان کفن بر سینه بندی
خراباتی ز جانت درگشاید
ز هر سو بانگ جنگ و چنگ مستان
ز هر کاری به لابد کار زاید
مرا حق از می عشق آفریده است
همان عشقم اگر مرگم بساید
منم مستی و اصل من می عشق
بگو از می به جز مستی چه آید
به برج روح شمس الدین تبریز
بپرد روح من یک دم نپاید
----
شاعر: دیوان شمس مولوی
